babusia

babusia
Obrazek znaleziony w cyberprzestrzeni- autor nie wiadomy

sobota, 18 lutego 2017

18.02.2017 Sobotnie sprawy babusine

w sumie nic specjalnego . Od rana ciężko mi było zabrać się do pracy . Jakoś tak nie mogłam się zorganizować . Po powrocie ze sklepu ( tym razem poszłam pieszo , do najbliższych PSS-ów po świeże pieczywo ) snułam się po domu całkiem bez sensu , ale jak już się zabrałam , to szybko mi poszło . Wyrobiłam się przed 11.00 , zaliczyłam też rundkę do piwnicy , po świezy zapas przetworów i nawet obiad zdążyłam podgotować . A potem zabrałam sie do szycia. Zaczęłam od skrócenia mężowskich dżinsów. Maszyna znów mnie zadziwiła; poszyła gruby i sztywny dżins bez najmniejszych problemów , nawet w miejscach szwów. A potem zszyłam przygotowaną wcześniej poszewkę na poduszkę i hurtem jeszcze dwie inne , które zastąpiły te z zimowymi widoczkami . Ładnie wyglądają takie szaro - zielone akcenty na kanapie. 
Po obiedzie pojechaliśmy z mężusiem do marketu uzupełnić zakupy i na budowę sprawdzić czy należycie grzeje piec . Nie grzał , akurat gaz się skończył, więc małżonek przełączył na drugi komplet butli i wróciliśmy do domu . Resztę popołudnia spędziliśmy na przyjemnościach. Mężuś na czytaniu , ja z robótkami. Królika skończyłam  wczoraj , zostało mi kilka motków resztek włóczki wiec żeby się po pudełkach nie plątały , przerobiłam na kwadraciki . Na razie niczemu nie posłużą , ale kiedyś może powstanie z nich poduszka albo pled.  
Jutro impreza urodzinowa u naszego wnusia. Postanowiłam uatrakcyjnić menu i dorzucić chruściki . Zdążę upiec przed południem . 
A teraz zamykam lapka i wracam do mojego czytadła . Sympatyczne jak na razie . Zaczęłam już wczoraj czytać. 
Pozazdrościłam żółtego koloru mimozom z fotek Lucii i kupiłam w lidlu bukiecik żonkili. Ślicznie się rozwinęły po wstawieniu do wazonu , cieszą oko i dodają energii. 

piątek, 17 lutego 2017

17.02.2017 U nas niefarty zawsze hurtem

Zaczęło się od mojego auta , bankomatu i działki młodego a dziś ciąg dalszy nastąpił. Tym razem zaginęła paczka . Kupiłam towar u jednego z naszych dostawców. Nic wielkiego  za trochę powyżej 300 złotych , ale klient ma ograniczony budżet więc żeby oszczędzić mu dużych kosztów przesyłki wybrałam opcję z paczkomatem In postu . Wieczorem dostałam sms ,że paczka do odbioru. Rano synalek mnie odebrał (moje auto wciąż w remoncie) i podjechaliśmy po drodze pod paczkomat. Uruchomiliśmy odbieranie zgodnie z instrukcją i co ? Ano: skrytka pusta . Paczki nie ma . Dzwonię na ichnią infolinię ( jesteś 7 w kolejce , ble, ble) czekam i w końcu odebrali. Zgłosiłam reklamację i obiecali mi odszukać przesyłkę. Pojechaliśmy do biura , robię swoje , ale po jakiejś godzinie , przychodzi meil z informacją , że pomyślnie odebraliśmy paczkę . Wkurzyłam się . Dzwonię znowu ( tym razem jesteś 21 w kolejce ) nic , czekam . W końcu odebrała panienka , przyjęła po raz drugi reklamację , ale tym razem zarządałam potwierdzenia przyjęcia . Potwierdziła meilem i obiecała , że paczkę odszukają . Jak na razie nie odszukali... 
A poza tym nic szczególnego , zwykły dzień pracy . Popołudnie spędziłam na drobnych domowych sprawach. Zrobiłam też najpotrzebniejsze zakupy .W biedronce tym razem , bo bez auta trudno by mi było targać je z miasta.  Kupiłam też sobie czytadło pt. "Pracownia dobrych myśli" . W sam raz na piątkowy wieczór, bo dokończenie królika zajmie mi najwyżej pół godziny . Zostało mi tylko przyszycie mu oczu , pyszczka i guzików. A od jutra zaczynam dłubać dekoracje świąteczne. 

czwartek, 16 lutego 2017

16.02.2017 Jeszcze jeden dzień z tych co do kalendarza nie pasują

Zaczęło się już rano . Ponieważ moje auto jest na warsztacie , zadzwoniłam do starszego syna żeby  po mnie podjechał jak odwiezie do szkoły wnusię .Mężuś jechał rano w całkiem inną stronę i nie wstępował po drodze do biura .Młody  przyjechał. Po drodze do nas odebrał telefon od sąsiadki z działki , że są drzwi do altany otwarte . Wyglądało na to, że się ktoś włamał. Młody pojechał na działkę , a ja się zabrałam do pracy , odpisałam na meile i stwierdziłam ,że muszę się wybrać po kasę do najbliższego bankomatu , bo spodziewałam się dostawy towaru ( ten za kasę nie dotarł i na szczęście , ale to wyszło później). Poleciałam na sąsiednią ulicę do bankomatu i już prawie miałam kasę , a tu karta się zacięła , wyjąć jej nie mogłam i jak upłynęło te kilkanaście sekund przeznaczone na wyjęcie , w bankomacie coś zazgrzytało i kartę mi zeżarło. No i zostałam bez kasy i bez karty. Weszłam więc do punktu kasowego zapytać o to jak odzyskać tę kartę. Pani ją od razu wyjęła , ale oddać mi nie mogła tak od razu , musiała podzwonić , potwierdzić coś tam i dopiero może mi ją wydać. Procedura miała potrwać około godziny. Ok. stwierdziłam ,że wobec tego przyjdę za godzinę.  Poszłam , ale jeszcze potwierdzeń nie było. Stanęło na tym ,że przyjdę w bliżej nieokreślonym "później".  Młody wrócił z działki . Okazało się ,że to jednak nie włamanie, tylko zamek się zaciął i przez to drzwi nie było zbyt dobrze zamknięte . Na skutek pracy materiału spowodowanej mrozem zamek puścił i drzwi się otworzyły. Z altanki nic nie zginęło.  Po kartę po raz drugi wybrałam się około 13.30 . Tym razem było wszystko przygotowane.  Jak się okazało tych kart wyjętych z wnętrza bankomatu było już chyba z pięć . Drugi raz nie podchodziłam do wyjęcia kasy w obawie,że znów mi pożre kartę , ale pani z okienka zapewniała, że był serwis i naprawił . Wolałam nie sprawdzać czy faktycznie. Przedpołudnie było więc z atrakcjami. 
Tak poza tym , to nasz starszy wnusiu skończył dziś 6 latek. Na tort i kawę idziemy w niedzielę .
Powiało wiosną . Dzień był ciepły i słoneczny , aż miło było się przespacerować po osiedlu.

środa, 15 lutego 2017

15.02.2017 Co się dzieje

z tym czasem. Czy on musi tak pędzić ?  Znów połowa miesiąca . Kasę na zmarnowanie do Zakładu Utylizacji Szmalu oddałam i krew mnie zalewa , bo na przyzwoitą emeryturę nie mam co liczyć ani ja ani małżonek ani młodzież w przyszłości. 
Moja starsza synowa była na komisji lekarskiej , bo z końcem grudnia skończyła jej się renta inwalidzka przydzielona po odwołaniach na 3 lata . Dostała na następne trzy ( jakby jedyna i jeszcze przeszczepiona nerka miała jej odrosnąć ) , ale w styczniu i w lutym będzie bez świadczenia . Podobno wypłacone zostanie jej w marcu z wyrównaniem . Ok. ona ma męża i ma z czego żyć , ale jak ktoś jest samotny i nie ma ? Urzędnicy zusowscy to jest jednak bezduszna kasta . Musze przy okazji wypytać ją dokładniej o szczegóły , bo dziś widziałyśmy się tylko przez chwilę i nie zdążyłam. Wspominała coś o tym ,że cofnęli renty osobom z zespołem Downa . To tylko u nas możliwe... 
    Auto mam już w warsztacie . Czeka je poważniejszy remoncik. Moi panowie jak jeden mąż radzą sprzedać . No fakt , autko mam wiekowe i właściwie za duże na moje potrzeby , ale z drugiej strony znam je , jest wygodne , bezpieczne i fajnie jest jeździć stylowym autem ze 180 końmi pod maską . Tak czy inaczej zadecydują względy praktyczne i finansowe . Raczej sprzedam. 
Wnusia potłukła sobie bardzo poważnie rączkę .Na szczęście lewą . Bawiła się z koleżanką , , no ... szalały raczej i próbowały chodzić na rękach , no i coś nie poszło. Ma spuchniętą , obolałą lewą dłoń. Obeszło się bez gipsu. Ma tylko opatrunek ściągający . No i oczywiście wykorzystuje to mała kokietka , na zasadzie "patrzcie jaka ja biedna i pokrzywdzona" żeby trochę się nad sobą poużalać . Skąd takie maleństwo zna takie sztuczki ? 

wtorek, 14 lutego 2017

14.02.2017 Padło jak kawka ...

Moje auto . Zerwał się jakiś pasek i wkręcił w jakieś zębatki , drugi spadł , płyn chłodniczy wycieka , olej też gdzieś kapie ... No katastrofa ! Dojechałam z zatoczki do wyjazdu na drogę główną czyli jakieś 30m , kierownica się zacięła , że ani w prawo ani w lewo i koniec. I jedyne co mi zostało to wycofać na parking , co mi się nawet udało , bo miałam lekko skręcone koła więc po luku pojechałam do tyłu. Jutro chłopaki odprowadzą mi auto do warsztatu. A ja niestety muszę się poruszać pieszo albo taksówką , bo kawałek do biura mam. 
Ma się to szczęście. .. Hmm , do nieprzewidzianych wydatków. No trudno , przeżyję. 
W pracy nadal bez szaleństw. Zaczęliśmy kolejną robotę już tegoroczną . 
Popołudnie zleciało mi przy żelazku . Wyprasowałam znów wszystko za jednym podejściem . Od razu luz się w szafie zrobił . Przynajmniej pożytecznie . Mężuś wciąż jeszcze w pracy. czyli nic ekscytującego.  Wczoraj zaczęłam dziergać kolejnego króliczka . Też też będzie inny. Okaże się który wyjdzie najlepiej. 

poniedziałek, 13 lutego 2017

13.02.2017 Sprawy babusine

Nie jakieś nadzwyczajne , takie jak co dzień ; praca , rachunki , telefony . Standardzik. W domu też bez szaleństw. Nie specjalnie miałam ochotę na jakieś zajęcia . Przygotowałam sobie materiał do uszycia poduszki . W sobotę przysiądę do maszyny. Szyć wolę za dnia . Ma się swoje lata i wzrok już nie taki jak dawniej , choć i tak nie jest źle , bo przy komputerze mogę pracować bez okularów. Gorzej z laptopem w domu , bo ekran malutki i literki też . Robótkuję też bez okularów , ale to raczej dlatego ,że nie muszę na nie bez przerwy patrzeć . 
Wieczorem odwiedziła nas wnusia. Mama z tatą pojechali na zakupy a ją zostawili u nas . jest na etapie gier ; pograliśmy w bierki , domino i pchełki i grę dziadka sprzed 50 -ciu lat , taki rodzaj stołowego bilarda . Strzela się metalową kulką , która toczy się pomiędzy przeszkodami i wpada na różne pola z oznaczonymi punktami . Mała nie mogła uwierzyć ,że ta gra ma tyle lat i dziadek bawił się nią jak miał 7-8 lat. Gier nie znoszę od dzieciństwa - żadnych , ale jak tu nie sprawić wnusi frajdy. Czas minął nam szybko. 
Za tydzień będę ją miała jak co miesiąc i już wymyśliłam ; upieczemy chruściki, bo to akurat wypadnie w tłusty czwartek. 
Za oknami wciąż mroźno. 

niedziela, 12 lutego 2017

12.02.2017 Musiałam przerwę w pisaniu zrobić

bo przy wnusiu się nie dało. To dziecko jest w nieustającym ruchu . Oczy trzeba mieć dookoła głowy.  Ale jest fajny , nawet jak psoci robi zabawne minki , że nie sposób się na niego pogniewać . Grzeczniutki był , przespał noc , ładnie jadł i świetnie się bawił. Głównie pluszakami . Uwielbia pluszaczki. Mimo wszystko trzeba takiego brzdąca pilnować , bo porusza się tak szybko ,że nie zwraca uwagi na to co ma przed sobą . 
Tak poza tym dzień jak zwykle . W sobotę zajmowałam się trochę domowymi tematami , zrobiłam rano zakupy i posprzątałam w szafce- spiżarni, bieliźniarce  i swojej ciuchowej. Na razie tylko posprzątałam , nie wyrzucałam jeszcze niczego , choć to nie ostatnie moje słowo , dojdę i do tego ,żeby wysprzątać po japońsku. Maluszka odebrali w porze obiadowej więc mieliśmy jeszcze sporo czasu na domowe sprawy. Mężuś coś tam układał w swojej pracowni a ja obejrzałam trochę tv , programy o Celtach i o trasie motocyklowej przez Walię ( ciekawe) i nawet sobie ucięłam drzemkę i przerzedziłam czasopisma. Zostawiłam tylko kilka ciekawszych numerów Mojego Mieszkania i dodatki historyczne . Reszta poszła na makulaturę . Pufy od razu o połowę lżejsze . No i jest miejsce na nowe numery . 
Wieczór spędzamy przy tv i grzanym winku. Zagospodarowuję te mniej smaczne butelki i przerabiam na grzańce. Latem przerabiałam na sangrię, która bardzo nam smakuje , ale grzaniec lepiej się komponuje z zimową porą .