babusia

babusia
Obrazek znaleziony w cyberprzestrzeni- autor nie wiadomy

niedziela, 30 stycznia 2011

30.01.2011 Grzech ekologiczny

Tytuł średnio pasuje do tego co napiszę , ale tak mi się jakos ten spot o paleniu śmieci kojarzy .
Lidka napisała całkiem spory kawałek na temat eko , przeczytałam , nawet coś tam dopisałam od siebie , ale temat mi siedzi w głowie i zbyć go niczym nie mogę. Zaczęłam się nad tym zastanawiać jak to u nas , na naszej wielkopolskiej prowincji wygląda . Bok tak generalnie to ja mówię ,że w ekologię nie wierzę . Wojna człowieka z naturą trwa od zarania dziejów . Szczęściem na razie natura górą .
Jak tak sobie wrócę myślami wstecz , to wychodzi mi,, że kiedyś nikomu o ekologii nawet się nie śniło, a jednak ludzie żyli ekologicznie. Niedawno odbyłam sentymentalną podróż do rodzinnej wsi. Na urodzie nie straciła , choć jej dni i lata są policzone – ludzie ciągną do miasta , jednak zasypują ją sterty plastikowych butelek, torebek , wszelkiej maści pojemników po jogurtach, olejach , środkach czystości i czym tam jeszcze. W czasach kiedy tam mieszkałam śmieci się segregowało. Jakoś tak po prostu. Odpadki od produktów żywnościowych wrzucało się kompostownik , resztki z posiłków zjadały domowe psy , koty i świnie , kawałki desek , papier z opakowań, tekturę i stare gazety spalało się w domowym piecu , butelki zbierało i zanosiło do skupu , szmaty również zbierało się do worka, te co się nadawały wykorzystywało na ścierki - reszta szła do worka i czekała na przyjazd tzw . Szmatnierza. Podobnie było ze złomem . Szmatnierz kilka razy w roku przyjeżdżał do wsi furmanką, zabierał złom, butelki, stare szmaty , makulaturę – jeśli jakaś była itp. Wymieniało się te przedmioty na szklanki, słoiki do zapraw, cynkowe wiadra , albo dla dzieci odpustowe zabawki typu jojo lub wiatraczek albo tombakową biżuterię. Oczywiście , czasem się zdarzyło,że ktoś wrzucił do pieca jakieś zużyte buty , albo pióra po oskubaniu drobiu na obiad czy jakiś worek foliowy , ale to była rzadkość. - bo ich po prostu nie było w nadmiarze. Po zakupy chodziło się z siatką z żyłki, lub uszytą z materiału – najczęściej pochodzącego z jakiegoś znoszonego ciucha, koszykiem lub torbą ze skaju. . A wracając do mojego ostatniego pobytu; niby stały tam pojemniki na plastik ale pełne , a wokół nich góry plastikowych śmieci. Innych nie widziałam więc pewnie nadal ludzie co mogą to wykorzystują w gospodarstwie , a pojemniki ktoś postawił , ale o wywiezieniu ich nikt nie myśli. Podobnie było w mieście. Butelki i makulaturę sprzedawało się w skupie surowców wtórnych, złom w składnicy – dla dzieci była to okazja do zarobienia paru groszy na lody lub lemoniadę , reszta szła do pojemnika. Jeśli ktoś miał ogródek to resztki organiczne wrzucał do kompostownika. Po mleko , kefir lub śmietanę czy maślankę szło się ze szklaną , wymienną butelką , po ocet , piwo czy lemoniadę również, wodę gazowaną produkowało się w domu z pomocą tzw. syfonu - butli w którą wkręcało się tzw. naboje z dwutlenkiem węgla. Też były wymienne , albo napełniało się szklane pojemniki wodą sodową w specjalnym punkcie. Po zakupy podobnie jak na wsi szło się z koszykiem lub szmacianą siatką. Kiedy zaczęły się zmiany i szeroko zakrojone wycieczki handlowe na Zachód zachłysnęliśmy się foliowymi opakowaniami. Fakt,że były ładne , kolorowe, praktyczne ale pozbyć się tego nie szło. Sterty śmieci zaczęły rosnąć w tępie zastraszającym. W którymś momencie stwierdziłam ,że nawet nie wypada chodzić po zakupy ze szmaciakiem . Przyznać muszę ,że uległam tej presji.. Ja i tak zresztą nie przesadziłam , bo zawsze lubiłam wiklinowe koszyki i miałam ich zwykle pod ręką kilka więc na zakupy chodziłam najczęściej z koszykami . Powoli zaczęły znikać ze sklepów szklane opakowania – zastąpiły je plastiki lub kartony, domowe zwierzaki zamiast żywić się tym co zbywa ich państwu muszą mieć odpowiednią karmę , syfony zastąpiły wody w plastikowych butelkach , a swojskie szare torebki kolorowe foliówki.. Zwrot zauważyłam niedawno , choć taki jakby ukierunkowany , bo mowa nie o tym jak ograniczyć ilość śmieci , tylko o tym jak sobie poradzić z tym co wyprodukujemy. Mamy śmieci segregować : elektronika osobno, agd osobno , papier osobno, złom osobno , plastiki osobno itd. No dobra , rozumiem złom elektroniczny i agd . Mnóstwo tego jest po domach i firmach szczególnie i to jakoś zostało rozwiązane. Trzeba zgłosić do firmy , która utylizuje, wnieść jakąś tam drobną opłatę , dostaje się w zamian protokół złomowania . Co się dalej z tym dzieje – nie wgłębiałam się szczegółowo, ale zakładam ,że skoro odbiera to firma , która to utylizuje, to wie jak to zrobić i robi. Zgodnie z technologią. Gorzej z takimi zwykłymi śmieciami domowymi. Niby stoją pojemniki na makulaturę , szkło , plastik i resztę ale jak obserwuję jak wygląda wywózka , to mnie diabli biorą i tracę ochotę na to,żeby śmieci segregować. To zależy jeszcze, kto to robi , ale np. na osiedlu gdzie mam firmę już kilka razy widziałam , jak wszystkie pojemniki zsypywali na jedną wywrotkę. U nas pod blokiem jest trochę lepiej. Pojemnik na plastik wystawia firma , która to przerabia. Na szkło i makulaturę pojemniki na osiedlu też stoją ale od mojego domu dość daleko. No to segreguję , na plastik i resztę. Staram się jednak makulaturę ( a mam tego mnóstwo ; czasopisma , katalogi , sto tysięcy ulotek reklamowych , które znajduję codziennie w skrzynce itp. - pewnie nie złych rozmiarów zagajnik na to poszedł) władać do osobnego worka., tak na wszelki wypadek ,żeby ułatwić segregację. Nie wiem czy to ma sens. Na jakąś bardziej konkretną segregację nie mam zwyczajnie miejsca. Kuchnia ma wymiary jakie ma i po prostu nie mam miejsca na więcej pojemników. Świadomość chyba jednak w tym względzie rośnie , bo jakoś tak niepostrzeżenie zaczęły się znów pojawiać szmaciaki , papierowe torebki, , koperty i papier do drukarek pochodzący z przerobu , etykietki na produktach przemysłowych itd. Firmy wykoncypowały sobie ,że taki szmaciak , czy papierowa torebka to świetne miejsce na reklamę swojej marki . My też zamówiliśmy szmaciane i papierowe torebki z nadrukowanym naszym logo i świetnie się to sprawdza .
Braki jednak są i długo będą. Nie specjalnie chce mi się wierzyć w zdrową żywność. Najzdrowsza była taka z czasów mojego dzieciństwa i młodości: kury wychowane na trawie , ziarnach i pokrzywach, trzoda na naturalnej paszy , a warzywa i owoce na naturalnym oborniku.. A teraz co , niby są te uprawy biodynamiczne , czy inne eko, ale co z tego jak wszyscy dookoła stosują nawozy,.Nie wierzę ,ze to nie dostanie się np. do wód gruntowych a z nimi nie skazi ( akurat lepsze słowo nie przychodzi mi do głowy) takiej eko- uprawy.
Skupiłam się na śmieciach , ale z problemów ekologicznych w zasadzie tylko ten temat mnie dotyczy bezpośrednio. No bo cóż – mieszkam w mieście ,zadbanym zresztą ; ludzie, nie rzucają śmieci gdzie popadnie , czego nie zaobserwowałam w innych miastach niestety – jedyne o co w tej sytuacji mogę dbać to o czystość otoczenia, dopilnować ,żeby złom elektroniczny z firmy trafiał gdzie powinien , kupować koperty z wtórnego przerobu , a w ogródku nie sypać nawozów sztucznych . Temat ekologii można właściwie ciągnąć i rozwijać w nieskończoność . Jedno jest pewne ; jeśli sami nie zadbamy o środowisko i nie nauczymy tego naszych dzieci i wnucząt nikt inny za nas tego nie zrobi .