6.05.2018 Było pięknie

Uroczystość trwała dość długo , ale była piękna i wzruszająca .Moja wnusia czytała część podziękowań i śpiewała z kilkoma innymi dziećmi podziękowania dla rodziców. Siostra się postarała, przygotowała z dziećmi takie własnie śpiewane podziękowanie na melodię "Alleluja" Leonarda Cohena. Dla wnusi nic szczególnego , umie tę piosenkę zagrać na keybordzie, stwierdziła ,że była prosta . Nooo, wcale nie jest prosta do zaśpiewania , ale widać mamy zdolne muzycznie dziecko w rodzinie. Dzieci ślicznie wyglądały w skromnych albach , bez zbędnej rewii mody . I to mi się podobało. Wszystkie ciotki , mamy , babcie i inne panie sobie za to nie żałowały . Istne targowisko próżności . Ja nie szalałam , wybrałam moją biało-grafitową sukienkę z nadrukiem miasta i płaszczyk w kolorze seledynowym , moje synowe , młodsza biało-czarną , starsza- mama wnusi w kolorze morskim. Panowie, wiadomo ; klasyczne garnitury. 
Przyjęcie było przygotowane w restauracji o skromnej nazwie Loft i takim wystroju . Brakowało trochę jakiegoś patio , gdzie można by się przewietrzyć ,ale przynajmniej całą górną salę mieliśmy dla siebie , a dodatkowo pokoik dla dzieci , gdzie mogły się do woli bawić i korzystać z żelkowego barku. Miały klocki, kolorowanki , autka i nawet piłkarzyki, które syn zawiózł na salkę dla uciechy dzieciaków. Jedzonko pyszne i w ilości nie do pokonania. Na popołudnie był zamówiony fotograf, zresztą nasz znajomy . Oprócz tradycyjnych zdjęć zrobił małej prawdziwą sesję fotograficzna na pobliskim skwerku, na tle zabytkowego pomnika św Stanisława i starych kamieniczek. Ciekawam jak to wyjdzie. Widziałam jego zdjęcia , robi naprawdę piękne . Po wczesnej kolacji towarzystwo zaczęło się rozchodzić więc i my podziękowaliśmy i wróciliśmy do domu. 
Wniosek na przyszłość - nie zakładać nowych butów na takie imprezy , po paru godzinach miałam dosyć . 
A jutro niestety ; czas wracać do pracy , rachunków, ofert i całego tego kołowrotka.