a i owszem się święcił ; przy pracy . Dziś już układamy kable, wygląda na to, że jutro skończymy. Dalej robię za pomocnika kablarza. Majster zarządził przybijanie uchwytów z opaską , żeby wiązki równo leżały poukładane w trasach pomiędzy bruzdami to pomocnik przybijał i wkręcał, aż mnie zakwasy dopadły od ciągłego włażenia na drabinę i złażenia z powrotem na ziemię. Wygląda na to, że jutro skończymy to kabelkowanie.
Tak poza tym pełnia się zbliża. Moja matka znów szaleje. Długo był spokój, za długo jak na nią . Od rana zaliczyłam telefony w sprawie rolety, co jej syn ukradł, tabletek, które jej szkodzą i na koniec , znów temat tabletek ale tym razem "zjadłam te co były na jutro i się źle czuję " . Nie zostawiłam jej na jutro tabletek więc nie wiem co tam zjadła , ale jak ją znam to jakieś suplementy, których sobie nakupowała w aptece. Wynoszę jej te tabletki jak tylko uda mi się wyciągnąć z koszyczka tak że nie zauważy, ale i tak kupuje następne.
Po jutrze jedziemy do przyjaciół z Poznania. Sami się nie chcą ruszać , bo wciąż czekają na wnusiątko. Ich synowa trafiła już do szpitala ale na razie coś się maleństwu nie spieszy a potencjalni dziadkowie już nie mogą się doczekać. A my się cieszymy razem z nimi.
Ciężkie jest życie pomocnika w każdej dziedzinie. Tak pełnia coraz bliżej. Sama to widziałam w domu.
OdpowiedzUsuńA odwiedziny u przyjaciół jak to mówimy " bezcenne". Nie dziwię się maleństwu, że się nie spieszy. Raz, że pewnie chłopak, a dwa że nie ma do czego.
Uściski.
Wizyta odwołana. Trochę się sprawy pokomplikowały , nie wszystko idzie jak należy , no i teraz my też się martwimy razem z przyszłymi dziadkami.
UsuńPrzykro mi. Czasem nie wszystko jest tak jakbyśmy chcieli. Za to wsparcie bezcenne.
OdpowiedzUsuńWsparcie konieczne. Znamy się z nimi ponad 40 lat , jesteśmy prawie jak rodzina , dlatego nas też dotykają takie sprawy .
Usuń