22.04.2024 Ogrodnicy

 całą gębą . Przynajmniej tak się czujemy po dzisiejszym dniu. Mężuś szalał z piłą i nożycami do gałęzi a ja ze szpadlem i grabiami , a jak już zrobiłam swoje , to znaczy urządziłam grządki i posiałam co było w planie na teraz to zabrałam się również za gałęzie . W sumie sporo zrobiliśmy , jutro skończymy te porządki. A w majówkę ... O w majówkę będzie się działo więcej , ale mamy całe 5 dni. Pojechaliśmy na działkę zaraz po śniadaniu , wróciliśmy po 20.00. Obiadek oczywiście na świeżym powietrzu, kiełbaski z grilla i surówka . Warzywka zabrałam z domu , bagietki , które też upiekliśmy na grillu również. Tym razem żaden kot nas nie okradł z kiełbasy. Pięknie jest na ogródku. Prawie kwitną tulipany, których nasadziłam na jesieni , odżyły szafirki i rozsiały się niezapominajki. Mogłabym już stamtąd nie wracać do późnej jesieni. 

21.04.2023 Już się cieszę

 Na jutrzejszy dzień na działce. A jak się uda to i w niedzielę. Mężuś ma plany pocięcia gałęzi , a ja posiania i przygotowania miejsca pod łączkę za domkiem. Liczę, że pogoda dopisze a i żadna inna klęska żywiołowa nas nie dopadnie. 

Tak poza tym mam kolejną akcję z matką . O ile jeszcze kilka tygodni temu szalała z byle powodu , o tyle teraz odbicie w drugą stronę . Nie obchodzi ją nic. Kilka dni temu przyszło pismo ze spółdzielni mieszkaniowej, że będą kontrolować wentylację i stan butlowych kuchenek gazowych ( w bloku przeważają ) . Kazałam jej posprzątać w kuchni i wyczyścić kuchenkę . Powtarzałam prawie całe dwa tygodnie i trochę straszyłam ,że odetną jej ten gaz jak będzie miała bałagan, bo zagraża bezpieczeństwu. Oczywiście miała w nosie. Dopiero wczoraj chyba coś ogarnęła , bo na pierwszy rzut oka wyglądało w kuchni lepiej niż zwykle. Komisja oczywiście przyszła i napisali jej protokół, że należy w kuchence wymienić wąż pomiędzy butlą a kuchenką i to pilnie. No i się wystraszyła.  Nie dziwi mnie to,że wąż zniszczony  bo kuchenka dość wiekowa, mógł się zużyć. Przeczytałam wszystko kiedy mi to rano pokazała i mówię , że no to trzeba wymienić . A matka, że właściwie to ona tego gazu to już nie chce. No to się ucieszyłam. No to nie ma sprawy , mówię , nie będziemy wymieniać węża , kupię ci kuchenkę elektryczną taką na dwa palniki do postawienia na szafce , nie są drogie takie kuchenki , tak około 200zl, butlę odkręcimy i po sprawie.  No i tu mnie mamuśka zaskoczyła , bo od razu wyciągnęła kasę  i kazała mi kupić i stwierdziła, że to nawet lepiej. No to jej obiecałam ,że pójdę dziś do sklepów i będzie ją miała na jutro lub na poniedziałek, gdybym musiała zamawiać. Cała zadowolona wyszłam od niej, bo już dawno kombinowałam jak jej ten gaz odłączyć i awantury przy tym nie sprowokować  , bo prawdę mówiąc obawiam się , że zapomni wyłączyć , albo zaleje i nieszczęście gotowe. Tyle, że zanim dotarłam do biura już zdążyła zapomnieć, ze mi dała tę kasę i że się umówiłyśmy, że jej tę kuchenkę kupię. I tak jeszcze w ciągu dnia 5 razy. I teraz tak myślę , co będzie jak zapomni , kiedy już zabiorę butlę i odłączymy na dobre . Oby nie jak z telefonem , lodówką i tv.  Po obiedzie polecieliśmy z małżonkiem do marketu i kupiliśmy, z lampkami sygnalizacyjnymi pracę płyt , termostatem i automatycznym wyłącznikiem na wypadek przegrzania . Maszynka ma też nóżki antypoślizgowe . Do odbioru w poniedziałek. 

A w moim biurowym ogródku zaczynają kwitnąć tulipany.

20.04.2023 Filmik

W ramach "porządkowania " historii miasta i związanych z tym materiałów pojawiają się w miejskiej przestrzeni i mediach społecznościowych również filmiki związane z miastem. No i właśnie mój młodszy synalek wyhaczył taki filmik z roku 1996. Dar SIWL dla szpitala powiatowego . Filmik nagrany na uroczystości przekazania stołu operacyjnego zakupionego przez w/w zakład władzom szpitala. Pompa i celebra w stylu z minionej epoki. Dyrektor szpitala, ordynator oddziału operacyjnego ( nie pamiętam jak to się wtedy nazywało) pielęgniarka przełożona , kilkoro pracowników szpitala a po drugiej stronie prezes spółdzielni i jego zastępcy ; w tym pani I ,księgowa i mistrzyni strzelectwa sportowego w jednej osobie  i mój ojciec - pierwszy zastępca prezesa do spraw technicznych . Trochę dziwne uczucie zobaczyć osoby dawno zmarłe w dobrej kondycji i usłyszeć ich głos. Mój ojciec zmarł dwa lata po tym wydarzeniu, 6 lat później prezes , a pani I. jakieś 8 może 10 lat temu. Film przywołał wspomnienia. 

19.04.2023 Parę spraw babusinych

 jak co wieczór, choć po prawdzie to za wiele się nie dzieje. Zimno dziś niemożliwie, chyba ze 3 stopnie, były i deszcz na dokładkę . Deszcz potrzebny , nie powiem że nie . Tym razem nam podwórka nie podmyło. W domu zajęłam się prasowaniem i składaniem prania . Mam to z głowy na dziś. Do reszty wczorajszej zupy dorobiłam placuszki z serka wiejskiego według filmiku , który mężuś w internetach znalazł. Śmiesznie proste i właściwie bez przepisu jako takiego; tylko serek , mąka sól i posiekane oliwki ( my nie przepadamy więc użyłam  suszonych pomidorów) i tyle. wszystko wymieszać na dość kleiste ciasto , uformować placuszki na papierze do pieczenia ułożonym na kratce . Ja piekłam w 200 stopniach przez pół godziny . Nie podają w filmiku jak długo i w jakiej temperaturze. Taki przepis "na oko" ale wyszło całkiem smacznie i sycąco. Tak poza tym szykuje się do sezonu ogródkowego. Zamówiłam wczoraj płotek na obrzeże do grządki z ziołami i dziś już przyszła paczka . W sobotę poszalejemy ; mężuś z piłą mechaniczną , a ja z nasionami a potem z taczką i ziemią . Mam w planach założyć łączkę za domkiem . Od czegoś trzeba zacząć.  Zadzwonili z firmy gdzie zamówiliśmy zasobnik na szambo. Już jest do odbioru. Pośpiechu nie ma , umówiliśmy się , że odbierzemy po majowym weekendzie. Będzie się działo. A na razie spryskuję wodą co kilka godzin moje zasiane wczoraj roślinki.  

18.04.2023 Przytrafiło się nam ...

 Jeśli chodzi o opady to nasz rejon jest w nie niebywale ubogi. Nie wiem jak w roku ubiegłym , ale w 2019 były 264 dni w roku bez kropli deszczu. Natura jednak bywa przewrotna i postanowiła braki uzupełnić w minioną niedzielę . Akurat jak zjeżdżaliśmy z A2 do miasta gdy potężnie się zachmurzyło  a pół godziny później lało już jak z cebra. Nie trwało to długo , jakieś półtora godziny ale intensywnie . Później jeszcze posiąpiło  ze trzy godziny. Kiedy w poniedziałek rano podjechałam do biura od razu zauważyłam ,że na podwórku jest jakoś dziwnie . Na pierwszy rzut oka nie załapałam , ale jak podeszłam bliżej płotu i trawników wszystko stało się jasne; podmyło nam podwórko . Dziura w trawnikach co kawałek , a obok miejsca gdzie stoi kubeł na śmieci pozostałość po gejzerze . Bez przesady z tym gejzerem ale tak właśnie to zadziałało , woda wybiła na powierzchnię dziurą wielkości dłoni wynosząc ziemię i kamyki. Musiało być duże ciśnienie ,że aż do tego doszło. Kiedy dojechali chłopaki , obeszli jeszcze raz posesję i okazało się , że w wielu miejscach mamy podmyte podwórko, ziemia się zapada. Po dokładniejszym obejrzeniu okazało się , że sprawcę znaleźliśmy. Za naszym płotem pobudowało się deweloperskie blokowisko . Znamy się zresztą z właścicielem. Źle zrobili parking i skarpy , no i po takiej ulewie cała woda z blokowiska  zamiast spływać na pobliskie pola leciała pod nasz płot i pod nim dostawała się na nasz teren podmywając wszystko. Dziś się małżonek spotkał z szefem, pokazał mu szkody. Gość obiecał nam usunąć te błędy i zrobić odwodnienie kierujące wodę na pola. Zobaczymy ...  Na razie zakładamy, że się wywiąże . 

Tak poza tym bez zmian. Kwiecień jak i poprzedni miesiąc zapowiada się marnie. W domu ogarnęłam dziś ostatni świąteczno- wyjazdowy bałagan i posiałam roślinki. Konkretnie to cukinię, dynię oraz pysznogłówkę i kocimiętkę.  Zgodnie z instrukcją na torebkach. Za dwa tygodnie powinny być już sadzonki. Resztę nasion wysieję wprost do gruntu w najbliższą sobotę. Oprócz oczywiście ogórków i fasoli, bo to dopiero w maju. 

17.04.2023 Nadal nie wiem co o tym myśleć

 Ci co częściej zaglądają do moich zapisków wiedzą, że lubię weryfikować wiadomości i opierać się na sprawdzonych źródłach . Tak i tu sprawdziłam o co chodzi z tą Mszą Trydencką . Sprawdziłam dziś w kilku różnych źródłach. Sprawdziłam też pewne sprawy związane z oprawą , bo nie lubię pisać o czymś , o czym nie mam pojęcia. Otóż uroczystość , na której gościliśmy w sobotę odbyła się w rycie trydenckim właśnie , czyli według rytuału sprzed Soboru Watykańskiego II czyli roku 1962. Nieco później było jeszcze kilka zmian i obecnie celebra najczęściej odbywa się według ustaleń  z roku 1967. Ogólnie rzecz biorąc i w wielkim skrócie rzecz ujmując jest to dość zawiły rytuał w języku łacińskim. Kto ciekaw to odsyłam do Wikipedii - jest tam dość obszernie wszystko opisane . Są i inne opisy , niektóre bardzo szczegółowe , łącznie z tym , że podają ile razy ksiądz klęka  , ile całuje ołtarz ile razy siada , wstaje i tak dalej. Nie chciało mi się wsłuchiwać w łaciński tekst zwłaszcza, że kantor nie grzeszył dykcją ,  a akustyka w kaplicy też nie była wysokich lotów . Uczyłam się kiedyś łaciny więc pewnie bym cos zrozumiała gdyby dało się wysłuchać. Z przyjemnością posłuchałam za to gry na organach i śpiewu jako takiego. Z dzieciństwa pamiętam takie msze , ale bardzo słabo. Byłam bardzo mała i zanim w ogóle zaczęłam na dobre uczestniczyć w obrządkach zmieniono język łaciński na miejscowy . Bywałam na tych mszach z babcią , nudziłam się niemożebnie. Jedyne co utkwiło mi w pamięci, to to, że babcia czytała książeczkę do nabożeństwa a ksiądz stał tyłem do wiernych. Wstęp trochę długi , ale nie chciałabym być źle zrozumiana.  No i tu muszę wyjaśnić ; rodzina należy do jakiegoś bractwa  Piusa X , jeżdżą na drugi koniec miasta do tego kościoła co niedzielę i nie tylko . Sama w sobie uroczystość nawet mi się podobała. A to ze względu na skromną oprawę ; bez podziękowań od rodziców i dzieci , wierszyków, prezentów dla księży i innych fajerwerków. Po prostu , grupka dzieci w trakcie nabożeństwa przyjęła sakrament, ksiądz wygłosił krótkie kazanie dla dzieci i na tym koniec. Nie zmienia to faktu, że samo to bractwo czy cokolwiek to jest ma znamiona sekty. Już sam fakt, że kobiety owijają głowy szalami czy też mantylkami , nawet małe dziewczynki, te które przyjmowały Komunię również i nawet młodsze. Kobietom i dziewczynom nie wolno chodzić w spodniach ,bawić się autkami, dzieciom w ogóle-  czytać bajek czy książek fantazy i właściwie wszystko czemuś  podporządkowane; życie - religii ,żona - męzowi. cała egzystencja zatopiona w religijnych praktykach a myślenie ograniczone do tego co związane z modłami. Każda rodzina , która tam była  na nabożeństwie-wielodzietna . A to nie wszystko; kobiety i mężczyźni stoją czy siedzą w kościele osobno . Wprawdzie na uroczystości się to akurat wymieszało , bo pewnie goście z poza bractwa  o tym nie wiedzieli, ale nas uprzedzono. Nie zastosowaliśmy się . Przysiedliśmy w ostatniej ławce pod chórem . Co jednak najbardziej mnie uderzyło , to fakt, że w trakcie mszy asystujący ministranci co chwile całowali celebrującego księdza w rękę ; właściwie przy każdej czynności : podawaniu Biblii , kielicha, monstrancji , nawet biretu. Jakoś nam się te wszystkie praktyki źle skojarzyły, z krajami islamskimi i niewolnictwem . Sprawdziłam też o co chodzi z tym nakrywaniem głów. Tak dla pewności , bo zawsze myślałam ,że ten zwyczaj dotyczy Cerkwi Prawosławnej i niektórych krajów z południa Europy. Miałam zresztą rację , mantylka jest zwyczajowym nakryciem głowy Hiszpanek i stamtąd pochodzi. Trafiłam natomiast na wywiad z osobą, która te nakrycia głowy szyje. I chyba nawet widziałam ją na tej mszy . Osoba z wywiadu mieszka pod Warszawą z mężem i szóstką dzieci i szyje zawodowo i sprzedaje te mantylki. Uzasadniała fakt ich noszenia tym ,że kobieta ma być pokorna wobec Boga i o tym ,że mają pomagać w skupieniu i modlitwie .Pytanie jak miałoby to wpływać? Moim zdaniem dorabianie filozofii .  Było i spódnicach i podporządkowaniu się mężowi. To samo zresztą słyszymy od tych naszych krewnych. Przyznać jednak muszę , że nasi mają na tyle taktu, żeby nie narzucać swojego myślenia innym. Obok kościoła jest cały kompleks budynków , w tym szkoła i przedszkole - o nazwie "Załoga pana Boga" - nie żadne "Słoneczko" czy inna "Wesoła Chatka" tylko ta "załoga" . Bractwo sprzedaje też wydawnictwa ; odkryłam w gablocie wystawowej czasopisma jak ze strychu mojej babci . Wydane współcześnie ale nawet z czcionką sprzed wojen . Moja babcia była religijna i takie pisma katolickie prenumerowała , ale czas był taki , że to były nieliczne czasopisma w języku polskim więc się nawet nie dziwię . Co innego dziś . No i tak to wygląda od strony obrządku i ideologii . A reszta , raczej standardowa ; obiad , słodkie i mini kolacja w sali bankietowej , całkiem zresztą ładnie usytuowanej, z miłą i bardzo profesjonalną obsługą i całkiem dobrym jedzeniem . Rodzinne spotkanie przy stole i z prezentami . Po uroczystości wróciliśmy do hotelu a następnego dnia powrót. 

Poza uroczystością zaliczyliśmy kolację w hotelowej restauracji , taką wykwintniejszą  z lampką wina a następnego dnia basen i jaccusi . To ostatnie też w hotelu, w cenie pokoju.  Hotel przyjemny , choć mocno eklektyczny . Trudno było się zorientować w jakim właściwie stylu go urządzono. Takie pomieszanie z poplątaniem choć z nie złym efektem końcowym . I nawet witrynka z książkami do poczytania na wieczór stała w holu . Głównie sensacje Ludluma i innych autorów z tej działki. W niedzielę po śniadaniu wyruszyliśmy w drogę powrotną i poszłoby szybko ale trafiliśmy na 14km korek na autostradzie spowodowany robotami drogowymi. No i tyle o wyprawie do stolicy. O tym co dziś się działo napiszę jutro, bo jak zwykle nie bez przygód. 

16.04.2023 Wróciłam!!!

 ale opiszę wyjazd jutro, może nawet po jutrze. Muszę sobie sprawę przemyśleć . Na razie nie za bardzo mam wyrobiony pogląd na uroczystość i nie wiem co o tym myśleć.  Tak poza tym , oprócz imprezy komunijnej zaliczyliśmy dobrą kolację , basen i jaccusi , co mnie dobrze na bolące plecy zrobiło. A teraz cieszę się ostatnimi godzinami wolnego weekendu .