1.10.2021 Miało być o czymś innym , ale muszę , bo mnie rozniesie z bezsilności

 Czy ja śnię , czy może gdzieś odleciałam w jakiś obcy świat? Tak pytam , bo w tym dotąd mi znanym jakoś ciężko mi się odnaleźć ostatnio.

Nie wierzę w to, co widzę i słyszę :

Kraj podobno katolicki – przynajmniej takim się mieni

Rząd podobno katolicki  - nawet jakaś chrystianizacja Europy im się ubzdurała

Posłowie niemal wszyscy z prawej strony i centrum krzyczą jacy to z  nich gorliwi katolicy

Prezydent katolik – wiecznie na kolanach przed ołtarzami

Kraj , który trąbi na cztery strony świata jak to ratował Żydów przed niemieckim okupantem i obraża się jeśli ktoś odważy się wspomnieć, że ten heroizm nie do końca był tylko świetlany

Kraj , gdzie w imię ochrony życia poczętego (co to w ogóle jest? ) każe rodzić kobietom za wszelką cenę

Kraj , który ma doświadczenie stanu wojennego z 13 grudnia 1981 i nie wymarły jeszcze pokolenia, które tamten czas pamiętają

Kraj , którego uchodźcom, w czasie wojen i różnych innych historycznych zaszłości ,wsparcia i azylu udzielały tak dla nas odległe i egzotyczne państwa jak Iran, Pakistan , Nowa Zelandia, Brazylia a nawet (kiedyś widziałam film dokumentalny ) zamknięta dla świata Japonia , która przecież była po drugiej stronie – dzieci jednak znalazły i tam opiekę  

Tak, ten sam kraj wypycha garstkę dzieci w wieku przedszkolnym z matkami, na pas graniczny , na bagna , w las , na zimno , głód i poniewierkę grożąc karabinami i szczując psami…

Wstyd mi , jako Polce i jako człowiekowi , szczególnie gdy widzę zadowolone miny posłów prawicy , Konfederatów w szczególności i hierarchów kościelnych, którzy ubolewają nad losem swoich kolegów, bo temu czy innemu wytknięto przestępstwo , a na temat chrześcijańskiego miłosierdzia wobec potrzebujących wsparcia w najlepszym razie milczą po piłatowsku umywając ręce.

Nie mówię , żeby wpuszczać wszystkich jak popadło ,od tego są procedury weryfikacyjne i straż graniczna , co innego pomoc humanitarna i zwykłe , najzwyklejsze człowieczeństwo .