4.05.2017 Niespodziewajka stulecia !

Wczoraj wieczorem nas spotkała . Ucieszyliśmy się niesamowicie ! Tuż po kolacji mężuś odebrał telefon. Zadzwonił kolega z pytaniem czy mogą nas odwiedzić . Kolega z którym nie widzieliśmy się od dobrych 4 lat. Tak się jakoś zdarzyło, chociaż mieszkają w Poznaniu. Oni trochę podróżowali, kolega chorował, my się budowaliśmy , no nie składało się . Zaskoczyli nas trochę , bo byliśmy w trakcie porządków , zakurzeni a w domu wszędzie wszystkiego pełno.  Ja akurat myłam włosy jak zadzwonił kolega , a zanim skończyłam już dzwonili do drzwi .W pierwszej chwili pomyśleli ,że się wyprowadzamy albo remont robimy. Wyjaśniłam ,że to tylko większe porządki w domu. To akurat ani im ani nam nie przeszkadzało . Spotykaliśmy się długie lata w różnych warunkach i nie jedno wspólne szaleństwo mamy na koncie.Potem się wyprowadzili z miasta , ale znajomość przetrwała. Dawno się tak nie cieszyłam z odwiedzin jak wczoraj. Posiedzieliśmy niecałe dwie godzinki przy kawie i wiśniach w czekoladzie , pogadaliśmy , pośmialiśmy się jak za dawnych czasów ... Było wspaniale! Wpadli do nas w drodze powrotnej od córki . Mieszka w jednej z okolicznych podmiejskich wsi, podobnie jak nasz młodszy synalek. Umówiliśmy się na dłuższe spotkanie w najbliższych miesiącach. 
No a dziś znów szara rzeczywistość ; trzeba było sobie popracować. Po południu pojechaliśmy jeszcze do klienta w Poznaniu. Zmiany u nich ogromne a odkąd zaczęła w firmie rządzić młodzież to już nie ta sama firma co za rządów rodziców. Poszło nam szybciej niż przewidywaliśmy więc po robocie podjechaliśmy do M1. Trzeba było coś zjeść i zrobiliśmy sobie mały spacerek po galerii. Tak bez planu. uzupełniłam zakupy spożywcze i właściwie to wszystko. 
Nadal zimno , a dziś jeszcze deszczowo .