6.05.2017 Sprawy babusine

Jak przewidywałam , było pracująco choć raczej domowo i na poczytanie książki też się czas znalazł.  Od rana jak zawsze pojechałam na zakupy . Mało przyjemnie , bo padało a ja oczywiście z parasolem chodzić się nie nauczyłam i już do końca życia się nie nauczę . Mam w aucie , ale zabrać nawet jak leje zapominam. Tak w ogóle to lubię sobotnie poranki w mieście i ten leniwy spokój . Jedynie zapach był urzekający ; tak pachnie tylko zieleń na wiosnę . Pachniało cudnie i mocno , bo deszcz wzmacnia takie zapachy. Po powrocie i rozpakowaniu zakupów , zabrałam się za ogarnianie chatki a mężuś do klienta pojechał. Nie trwało długo , wrócił na obiad. W tym czasie zdążyłam zrobić cotygodniowe przepierki , obiad , ogarnąć chatkę i przetrzepać ostanie dwa kartony z książkami. Znów parę ciekawostek znalazłam. Z tych kartonów to właściwie wszytko się kwalifikowało do wydania poza przewodnikami , książkami kucharskimi i "Krzyżowcami ", ale coś nie coś zostawiłam , np. serię o Tomku Wilmowskim , Winnetou , trylogię indiańską Złoto Gór Czarnych i książki Curwooda - te ostatnie ,moje ulubione , do których wracam nawet teraz kiedy już dawno wyrosłam z młodości. Śmiem wątpić w to ,że wnuczęta po nie sięgną , bo to techniczne pokolenie , wychowane na laptopach i innych  smartfonach , ale na razie niech sobie będą . Tym sposobem górka książek przeznaczonych do oddania bibliotece powiększyła się o jakieś 30 sztuk. Po obiedzie ze dwie godzinki się pobyczyliśmy. Poczytałam sobie książkę , taką skandynawską sagę pt. "Córka Wikingów" , wygrzebaną w trakcie porządków . Też ją oddam , ale podobała mi się kiedyś więc czytam jeszcze raz. 
Po południu pojechaliśmy najpierw do Brico po niezbędne zakupy , a potem do biura. Mężuś zajął się dziabaniem kory ( za karę chyba) a ja posadziłam dwa dodatkowe krzaczki - iglaczki , a potem zajęłam się skalniakami . Kupiliśmy trzy worki kamyków w różnych kolorach . Najpierw wysiałam wszystkie nasiona , a potem porozkładałam duże kamienie , których nazbierałam wcześniej , a na koniec porozsypywałam kolorowe kamienie . Zobaczymy co z tego wyrośnie . Dosadzę jeszcze trochę sadzonek , żeby już coś było widać na tych trawnikach. 
A na koniec perełka : Pan Hilary w gwarze poznańskiej ( zamieścił nasz miejscowy tygodnik - przepisałam):

Pan Hilary

Drze kalafe pan Hilary ,

Dzie som moje okulary!

Skoko , zaglundo pod wyro

W kiejdach od porów gmyro,

Wetkoł palec do gulika ,

Zajrzoł potym do trzewika,

Loto po cały chacie ,

Szpycnuł se nawet wef gacie

„do diaska ! dylerii dostane za chwile,

Któś mi buchnoł moje bryle”

Wyćpiuł ze szuflod badejki ,

Potym polecioł do antrejki .

Stynko, wykrzywio kalafe,

Blycuje ślipiami pod szafe.

Przez te całe zamiyszanie,

Zbiyro mu się na dudlanie .

Już podłogę mo zrywać,

I już szkieły zaczół wzywać.

Wtedy szpycnół se w lusterko

I nie wierzy znowyk zerko

Niech no tylko się obóce!

Bryle ciyngiym som na kluce! 

Kocham gwarę poznańską