10.05.2019 Już sama nie wiem

co o tym myśleć .  Byłam z matką u neurologa . Pani doktor na widok wyników tomografii zrobiła oczy jak spodki i orzekła, że są idealnie , prawie 100% zdrowy mózg. Jest wprawdzie nie wielki zanik korowy ( cokolwiek to znaczy) ale takie zmiany zaczynają się po 70-tce i muszą wystąpić z natury rzeczy . U matki są wyjątkowo nie wielkie. To zapominanie nie jest groźne , dopóki sobie przypomina , a na razie tak jest więc nie mam powodu do zmartwień . Zbadała jeszcze raz matkę pod kątem tych zachwiań i zawrotów głowy , kazała odstawić lek , który lekarka rodzinna przepisuje jej na to od pięciu lat z hakiem , a który powinno się brać przez miesiąc ( od dawna namawiam ją żeby zmieniła lekarkę i wyszło , że mam  rację ) , zapisała na dwa tygodnie inny lek po to , żeby zbyt radykalnie nie przerywała i kazała ćwiczyć błędnik . Nawet zestaw rysunków z instrukcją jak to robić dała i skierowała do psychologa na testy żeby stwierdzić co z tym zanikiem korowym . Na ile to postępuje.  No i dobrze , że jest zdrowa . Przynajmniej ten problem mam na razie odłożony w czasie. Wychodzi , że te jej zagrywki w stosunku do mnie i reszty rodziny to jednak zamierzone działanie wynikające z charakteru a nie z wieku. Czyli nic nowego , był czas się przyzwyczaić.  Swoją drogą pokolenie nie do zajechania , dobre geny babci Zofii - dożyła 103 lat w pełnej sprawności i fizycznej i umysłowej. 
Z innych spraw nic szczególnego . Zwykły codzienny kołowrotek.  od dwóch dni nie jem mięsa . Nie mówię ,że odstawię na 100% , ale ograniczam znacząco. Zobaczymy co z tego wyjdzie. I nie chodzi o jakieś dorabianie filozofii czy inną ekologię . Po prostu bardziej mi wchodzą roślinki i nabiał.