3.02.2023 Działo się ,gdy nie było mnie jeszcze na świecie

  Czas to był powojenny , ludzie pełni nadziei , chęci i zapału do odbudowania kraju po zniszczeniach spowodowanych najazdem Niemców . Biednie było, brakowało wszystkiego ,o większej kasie można było co najwyżej pomarzyć a i materiałów budowlanych też nie było za wiele  to trzeba sobie było jakoś radzić bez nich.

Mój ojciec i jego dwaj bracia wchodzili właśnie w wiek pomiędzy nastolatkiem a dorosłością  czyli 17-22. Jak wspomniałam kiedyś wywodzimy się z rodziny pasjonatów, zbieraczy i kolekcjonerów . Pasją najstarszego z braci był rysunek , wędrówki po kraju i sport. Nie wiem na pewno czy w tej kolejności ale pamiątek po każdej z tych jego pasji parę w rodzinie było i jeszcze kilka jest. W tamtym czasie sport był na najwyższym podium u wujka i jego braci. Otóż wspólnie z kolegami ze wsi postanowili założyć Ludowy Klub Sportowy . Nie wiem czy gdzieś to zgłosili czy też nie i czy jakąś kasę od państwa dostali, w każdym razie poszli ambitnie i zaczęli budowę stadionu sportowego; dodam ,że we wsi , która wtedy liczyła może z 300 mieszkańców albo i mniej.  Za lasem, w dawnym majątku przerobionym na PGR był spory areał nieużytków i tam właśnie ów stadion powstał. Pełnowymiarowy a jakże; nie żadna namiastka . Do dyspozycji mieli tylko najprostsze narzędzia : szpadle, piły , siekiery i sznurek ale cóż to dla młodych chłopaków żądnych sukcesów w sporcie . Dowodził tym wszystkim starszy z  braci mojego ojca i nie tylko dowodził . Sam osobiście dzierżył łopatę i zrywał darń , wyrównywał teren i sypał wały, które miały za zadanie robić za trybuny. Mamy  to na zdjęciach uwiecznione . Niepowtarzalny obrazek jak młodzi ludzie wspólnie pracują . I wiecie co, ten stadion powstał a wiele lat później , kiedy ja już byłam na świecie , mieszkałam w tej wsi a w późniejszych latach jeździłam do babci na wakacje wciąż żył. Odbywały się tam wiejskie zawody sportowe, mecze piłki kopanej i ludowe festyny na przykład z okazji 1-Maja albo 22-Lipca, czasami nawet wiejskie potańcówki na wolnym powietrzu przy akordeonie i skrzypcach. Pokonała go dopiero transformacja i przejęcie wszystkiego przez jakieś agencje rolnicze . Nie wiem jak wygląda tam dziś , ale kiedy ostatni raz tam byłam , a mógł to być rok 2010 może 2011 stadion wciąż istniał. Można było wśród chaszczy zaobserwować wały , które były kiedyś trybunami a na zarośniętej trawą i krzakami płycie stały ramy bramek ; pozbawione już siatek i mocno nadgryzione zębem czasu ale wciąż trwały.  Dlaczego o tym piszę ? Bo kilka dni temu wpadłam na pewne informacje , które wśród innych spraw trochę mi uciekły stąd dopiero dziś moje zapiski. Otóż całkiem niedawno minister od sportu przeznaczył aż 14 milionów na Ludowe Kluby Sportowe, oczywiście te jedynie słuszne , a nie te które zasłużyły swoimi sukcesami. Sądziłam ,że LKS to już twór , który odszedł do historii wraz z minioną epoką i właściwie nie pamiętałam już, że istniał, ale chyba jednak nie .Żyją i mają się dobrze. A dofinansowanie w takiej kwocie może oznaczać tylko jedno ; reaktywację . Uśmialiśmy się z tego z małżonkiem , bo co w następnej kolejności ?  Reaktywacja PGR ?  No… i tak to historia kołem się toczy…