10.05.2025 Osiedle już wie!

 O 7.24 osiedle mi zameldowało, popierając sprawę dokumentacją fotograficzną z komórki. Fajnie brzmi , co nie? Prawie jak początek powieści kryminalnej… Mnie jednak za wesoło nie było przynajmniej wczoraj , ale muszę to obśmiać , inaczej bym wylądowała w wariatkowie. Bywam nieobliczalna i tak było zawsze. Czasem zdarzało mi się reagować w zaskakujący sposób i tak też zareagowałam wczoraj. Robiliśmy zakupy i z tego powodu do matki z wieczorną tabletką dotarłam pół godziny później niż normalnie. Już w aucie mi podpadło, bo w oknach świeciło się światło i jak się zaraz okaże nie myliłam się.  Zwykle o tej porze matka siedzi przy nocnej lampce i słucha radia . Jak zawsze wieczorem po cichu podeszłam pod drzwi, słychać było jakiś głos ale nie byłam pewna czy to gada radio czy ktoś jest więc weszłam  nie wzywając policji. No i oczywiście to babsko było w pokoju. Stała tyłem do drzwi dlatego jej dobrze nie słyszałam. Kazałam się wynosić , nawrzeszczałam od progu , a moja matka jak by amoku dostała. Wyleciała do mnie z pięściami z laską. Jestem od niej wyższa i silniejsza więc ją przytrzymałam, babsko zbierało swoje szmaty i wychodziło w tym czasie. Dobrze wie , że ze mną żartów nie ma , a tymczasem moja matka zaczęła na mnie wrzeszczeć , wygrażać i co tylko , tyle, że na mnie większego wrażenia już to nie robi , poleciałam do dużego pokoju zobaczyć czy czegoś nie zostawiła , matka za mną z laską w ręce i pewnie by mnie walnęła ale się odsunęłam i wrzasnęłam na nią. Zajrzałam do szafy a tam cały magazyn. Wiedziałam ,że tam leżały jakieś reklamówki z klamotami tej baby ale matka nie pozwoliła mi ruszyć. Ale tym razem nie czekałam na to co zrobi. Otworzyłam okno i jak leciało powywalałam prawie wszystkie, Zostały chyba z trzy, Nie mam pojęcia co w tych torbach było , jak się potrzaskało to kij z tym. Nawrzeszczałam jeszcze dla zasady i wyleciałam z domu. Małżonek czekał na mnie w aucie , bo w zasadzie miałam tylko podać tabletkę i wracać. Tymczasem zrobiła się chryja na całe osiedle. Chwilę potrzebowałam żeby się uspokoić na tyle żeby normalnie mówić i pojechaliśmy na policję. Nie pomogli , bo interwencji patrolu nie było , ale przynajmniej odnotowali. A sprawa jest już znana, dyżurny od razu wiedział o kogo chodzi.  Objechaliśmy jeszcze raz osiedle i wróciliśmy do domu. Rano o 7.24 sms od sąsiadki , zdjęcie tych wywalonych na trawnik pod oknem toreb i notatka: ”takie tobołki leżą na trawniku pod oknami pani mamy”. Odpisałam ,że o tym wiem , bo to efekt wczorajszej interwencji. A potem kolejne sms-y z informacjami co to babsko potrafi. Bo nie tylko do mojej matki się przyczepiła. Rano, przed dziewiątą toboły leżały dalej. Około 20.00 pojechaliśmy jak zwykle podać matce tabletkę i wpadliśmy do syna zawieźć poziomicę , bo robi remont w pokoju wnuczki i toboły leżały dalej. Nie kręciliśmy się już po osiedlu , bo stwierdziłam, że nie będę się dziś denerwować. Jutro ważny dzień dla naszego najmłodszego wnuczka , po co mam jechać na przyjęcie zestresowana.  A nasza wnusia podsumowała sprawę krótko: „normalnie babcia – terminator”.  Rozśmieszyła mnie tym , ale faktem jest, że moja wojownicza natura znów dała o sobie znać. O tym co zrobiłam zdecydowały sekundy.  Wściekła byłam , tak , że nie mogłam spać. Na pierwszy rzut oka jest to wszystko śmieszne ale kosztuje mnie zdrowia